گاهی چیزی یا کسی یا جایی را رها می کنیم در حالی که می دانیم تکه ای از روحمان برای همیشه همراهش خواهد ماند.
گاهی با دست خودمان طنابی می بافیم و با آن تکه ای از روحمان را به دار می اویزیم.
گاهی سخت می جنگیم با خودمان و از خودمان شکست می خوریم
گاهی خودمان را دوست نداریم و به خودمان تهمت میزنیم و برای خودمان پاپوش درست می کنیم
گاهی برای خودمان در مواقع حساس تله می سازیم و به خود اسیر شده مان می خندیم
گاهی عمدا خودمان را اسیر این و آن می کنیم
سوار قطاری می شویم گاهی که فقط می رود و به جایی نمی رسد
گاهی......... گاه گاهی
.
.
.
الیس الله یکاف بعبده؟